Doische

In Dinant was ik te laat voor de vroege dienst. Maar dat neemt niemand je kwalijk. Goed ontbeten, op zijn Belgisch: brood, koffie en zoete smeersels. Niks verkeerd. Maar voor onderweg is dat niet echt je-dat.
Het lopen ging snel. Om 11 uur begon de regen en die duurde voort. Terwijl ik nog zo’n 15 km te gaan heb!
Maryse van het bureau communal in Doische heeft haar stem suf gekletst om mij aan een slaapplaats te helpen. Ik was er net voor sluitingstijd. Ook weer mazzel. Toen het haar was gelukt kreeg ik koffie en het verzoek om, wanneer ik in Rome aankom een gebedje voor haar te doen. Als u dat wilt, dan doe ik dat natuurlijk.
De mevrouw waar ik in huis ben is heel aardig. Engels van geboorte, getrouwd met een Belg. Ze krijgt familie op bezoek met Pasen. Maar ze heeft een goed hart en liet me toch bij haar in huis. Ze kwam me zelfs ophalen in Doische. Gelukkig maar. Ik had geen idee in welke hooiberg ik mijn heil anders had moeten zoeken. En alweer een dikke 28 km in de regen ga je aan het eind van de dag toch wel voelen.
Ik liep bovendien over een oud trein-tracé. Dus kaarsrecht en niks afleiding. Soms een afgetrapt viaduct. Volgende keer wat meer vertrouwen in mijn loopkunsten en gewoon vooraf bellen voor een slaapplaats.