Hazelnoten

22 kilometer in de zon. Niks mis mee. Drie weken geleden zou ik nog gedacht hebben: ‘poe, hé!’ Maar nu haal ik mijn schouders op en loop gewoon stevig door. Zelfs de hellingen gaan in een gelijkmatig tempo. Ik voel me alleen zo nu en dan wat opgejaagd doordat ik E achter me hoor stappen.
We overleggen nu ook meer over de ‘richting-problemen’ die we tegenkomen. Een onverwacht hekje nemen we gezamenlijk door de rugzak over te geven of een draad omlaag te houden. We staan gezamenlijk stil bij informatiebladen en leggen elkaar dingen uit die niet begrepen worden.
We lopen hier nu twee dagen door de plantages voor Nutella. Struiken vol hazelnoten. En een nog volle kersenboom. Daar kon ik niet afblijven. Bescheiden, 3 stuks, maar toch. Daartussen een toren uit de eerste eeuw voor Christus. Een restant van een klooster uit de 12de eeuw.
Je wordt iedere dag weer een aantal keren voorzien van oudheidkundige kadootjes waar ik erg van kan genieten.
Een bar die dicht is deed me iets onverstaanbaar mompelen. Gelukkig was er niemand in de buurt die het hoorde.
En na een hoop keren paden missen en een heel erg lange tocht door het bos ben ik nu in Sutri.
Ook hier moet ik helaas aan iets ongezien voorbijgaan. Een park waarin resten van de aanwezigheid van Karel de Grote. Een uit tufsteen gehouwen amfitheater.
We werden opgehaald door een non die ons keurig naar het klooster annex conferentieoord bracht. Veel lachen deed ze niet maar ze gaf mij toch het gevoel dat ze de dienstverlening voor òns deed.