Na Siena

Een vooral warme en stoffige wandeling. Het was lang wachten op een plaats waar ik mijn watervoorraad kon aanvullen. En dat is niet echt leuk.
Het was een zondagochtend. Hele families die in de auto achter elkaar aanrijden door het land: stof! Het landschap wordt droger en golft meer. Het is steeds een beetje achterblijven want ik heb moeite met het klimtempo. Mijn rikketik weigert nu eenmaal om in het jeugdige tempo de heuvels op te gaan. Maar zonder klachten kom ik steeds weer bij de vooroplopers en hobbel ik weer door. Ik lijk alleen nogal af te vallen. Wat je al niet moet doen voor een paar kilo.
Onderweg bleek dat het drukker op de VF aan het worden is. Niet alleen pelgrims of gewone wandelaars op de VF, maar hele groepen lopen stukken van deze cammino.
De ‘oude acht’, het groepje zestigers waarmee ik jaarlijks een stukje ‘-steig’ in Duitsland loop, begint volgende week aan een paar dagen Rothaarsteig. Dat, en de bijbehorende oude-jongens-krentenbrood-grappen, de vlaai, de asperges en de Weizen loop ik dit jaar mis. Daar staat deze onvergetelijke - nu al - pelgrimstocht tegenover.

Er was een slaapplaats geregeld, maar in een bar ontmoetten we twee mannen Fabio en Davide die dat nog niet hadden. Ook Steffie die we al eerder tegen het lijf liepen had nog geen plaats. Eugenio heeft gebeld en regelde dat we allemaal in hetzelfde appartement konden. Het is hier wel bij elkaar in tweepersoons bedden, maar daar komen we wel uit. (Steffie heeft het enige eenpersoons...)
De wasmachine bracht uitkomst voor de zweetlucht. De inmiddels allesoverheersende lucht die uit de rugzak omhoog kruipt wordt een beetje vervelend.
De mevrouw die dit allemaal tegen ‘offerto’ laat gebeuren verdient haar plaatsje in het paradijs.