Châtillon

In Aosta had het hotel een full italian breakfast. Vooral veel dolce, taarten en taartjes, en fruit (uit blik en dus op sap). Gelukkig ook wat stevigers. En heel erg lekkere koffie. Ik moet Annelies T. langzamerhand gelijk geven dat Italianen van de landen waar ik ben geweest toch veruit de beste koffie maken. Ik bedoel dan natuurlijk café en niet de sloot koffie met melk.
Ik bleek het nodig te hebben. De samensteller van het gidsje denkt er volgens zijn aanduidingen anders over, maar ik vond het een zware tocht. Ruim 28km. Met heel vervelende klimmetjes (-tjes?) die nogal doorgingen. Dacht je dat je het gehad had, kwam er weer een enz.
De beschrijving was erg verwarrend. Dat is jammer op zo’n lange tocht. Ik zocht naar aanknopingspunten maar vond ze niet.
Interessant waren waterloopjes die eeuwen geleden door mensenhanden werden aangelegd voor de landbouw en het vee. Het ligt er nog allemaal en wordt in een moderne vorm nog steeds gebruikt.
Het gebied staat vooral vol met wijnstokken. In merendeels kleine percelen als je ze vergelijkt met de gebieden waar ik in Frankrijk en Zwitserland doorheen trok.
Het was erg warm. Denkend aan wat voorloopster Olga heeft geschreven gaat het alleen maar erger worden. Mijn watervoorraad was te weinig. Gelukkig staan hier overal waterpunten. Soms met de aanduiding ‘non controlée’ of ‘no potabile’ vaker zonder enige aanduiding. Gewoon drinken dus.
De voorspelling voor vandaag was bewolkt en redelijke kans op regen. Uiteindelijk was het vrijwel steeds onbewolkt en viel er gedurende een half uur een beetje regen.
In Chatillon vond ik onderdak bij een oude mevrouw. Maar ik moet zelf achter mijn eten aan. Dat is in Italië zelden een straf.