Aosta

6 mei
Zwitsers in dit dorp maken ‘s nachts erg veel herrie op straat. Ik weet niet of het geholpen zou hebben als het rolluik helemaal naar beneden was geweest. Het zou in elk geval bedompter zijn geweest. Moest kiezen uit twee kwaden en koos voor de frisse lucht.
Om acht uur stip liep ik het dorp uit. Laatste route in Zwitserland. Een echt machtige tocht. Stijgen, beetje dalen, balen dat ik net veel moeite heb gedaan om op een hoogte te komen en dan toch maar weer omlaag naar de steeds in geluid aanwezige rivier. Toch wel mooie uitzichten.
Vlak voor Bourg trof ik het engelse trio dat na mij was gestart. Ze riepen me toen ze me achterop kwamen. Ze hadden een stuk langs de weg gelopen.
Ik heb op ze gewacht en we zijn een klein stukje doorgelopen naar Bourg.
Zij gingen naar de camping, ik ging liften.
En wonderwel lukte het liften en nam een Thaise mevrouw me mee naar Aosta. Onderweg moest er ook nog gerookt worden en met handen en voeten konden we enige gespreksstof uitwisselen.
In de auto heb ik zitten staren naar de geweldige Alpenreuzen die ik lopend heb gemist. Komt misschien nog eens.
Ze zette me op een onmogelijke plaats af. Anderhalf uur teruglopen.
De warmte in Italië is niet te vergelijken met die in Zwitserland. Alsof ik in een droge sauna ben. Het zweet gutst me langs de rug omlaag. Niet leuk!

Maar ik ben in Italië. Zover heb ik het geschopt. En joh, wat was die eerste maaltijd lekker. Ik kreeg van de dienster een grappa gratis en van de bazin een limoncello. Je begrijpt dat het tikken op mijn telefoon erg ‘gemakkelijk’ gaat.

Nog even over de motivatie: als gezegd leef ik in de bubbel van dagdagelijkheid. Ik bedoel dus dat de problemen of tegenslagen snel vergeten zijn. Omdat ze er niet meer toe doen. Zoals Ruud van Eeten zei (mijn woorden) : lukt het vandaag niet, dan lukt het morgen. Ofwel: luctor et emergo. Waar heb ik dat meer gehoord?

In de voorbije werk heb ik mazzel gehad wat het weer betreft. De Zwitsers die ik heb ontmoet waren veelal op zichzelf, maar de mensen van de parochies of kloosterlingen waren erg betrokken, vriendelijk en vooral niet vervelend (als in wat ik allemaal wel of niet zou moeten doen).