Namen
Door: Albert
Blijf op de hoogte en volg Albert
20 Maart 2018 | België, Namen
Lopen langs de Maas is erg saai. Vooral de industrieterreinen zijn hopeloos smerig en rommelig. Anderzijds blijkt, nu ik in de trein naar Maastricht zit, dat de rotswanden die je kan zien toch wel de moeite waard zijn. En in de verte vanuit de trein zag ik zelf cafe’s. Iets wat de dorpen bovenop de hoogtes niet hebben. Dat zijn ongezellige en onooglijke gehuchten. Van alles en iedereen verlaten.
Tijdens de afdaling naar de Maas raakte ik even van het pad af. Dat is bijna onmogelijk want de route is hier toch erg goed aangegeven. Toen ik uiteindelijk op goed geluk een pad opliep zag ik aan het einde weer een Camino schelp: dus alles kwam weer op zijn pootjes terecht.
De wandeling vandaag was bijzonder want de eerst twee uur liep ik in de sneeuw. Ergens op de hoogte van Verzin brak de zon door. Ineens was de lucht blauw met hoge stapelwolken. Dat loopt geweldig. Maar ik bedacht me dat er nog dagen zullen komen waarop ik de zon zal vervloeken. Dus geniet ik van de geweldige momenten die ik nu al tegenkom.
Namen is vooral een stad: druk, lawaaiig en bij binnenkomst zeer smerig. Langs en onder de viaducten is het een behoorlijke vuilnisbelt die doet denken aan Napels. Overal plastic en kartonnen verpakkingen. Misschien toch maar eens denken aan het idee om producenten verantwoordelijk te maken voor de verpakking van hun product. Dan wordt wat we kopen aardig wat duurder, maar je weet wie je erop kan aanspreken.
De 26ste ga ik verder. Nog een paar dagen thuis en gedag zeggen bij een broer die ‘n tijdje op een van de Antillen gaat werken.
Tijdens de afdaling naar de Maas raakte ik even van het pad af. Dat is bijna onmogelijk want de route is hier toch erg goed aangegeven. Toen ik uiteindelijk op goed geluk een pad opliep zag ik aan het einde weer een Camino schelp: dus alles kwam weer op zijn pootjes terecht.
De wandeling vandaag was bijzonder want de eerst twee uur liep ik in de sneeuw. Ergens op de hoogte van Verzin brak de zon door. Ineens was de lucht blauw met hoge stapelwolken. Dat loopt geweldig. Maar ik bedacht me dat er nog dagen zullen komen waarop ik de zon zal vervloeken. Dus geniet ik van de geweldige momenten die ik nu al tegenkom.
Namen is vooral een stad: druk, lawaaiig en bij binnenkomst zeer smerig. Langs en onder de viaducten is het een behoorlijke vuilnisbelt die doet denken aan Napels. Overal plastic en kartonnen verpakkingen. Misschien toch maar eens denken aan het idee om producenten verantwoordelijk te maken voor de verpakking van hun product. Dan wordt wat we kopen aardig wat duurder, maar je weet wie je erop kan aanspreken.
De 26ste ga ik verder. Nog een paar dagen thuis en gedag zeggen bij een broer die ‘n tijdje op een van de Antillen gaat werken.
-
23 Maart 2018 - 10:07
Wim Boesten :
Dit is niet het fraaiste deel -
23 Maart 2018 - 14:54
Els Wagemans:
Fijn weekend thuis en succes met het vervolg!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
