Orsieres

5 mei
Bevrijdingsdag gaat grotendeels aan me voorbij. We hebben het er even over gehad. Persoonlijk denk ik steeds dat ik dit toch allemaal maar kan doen in Europa. Zonder acht te slaan op grenzen. Met wat kunst- en vliegwerk mezelf verstaanbaar maken. Beetje begrip voor elkaars leefwijze en gewoontes hebben. Niet meteen oordelen. ( is verrekte moeilijk)
Het is prachtig weer. Volop zon, een heerlijke temperatuur, lopen onder een dak van bladeren.
Het zou alleen niet zo steil moeten zijn. Of moet ik zeggen: Sebastian met zijn broer en diens vriendin zouden er niet bij moeten zijn. Het zijn jonge mensen die als zodanig gemakkelijk een helling opstormen. Zo mag je dat wel noemen: opstormen. Bovenaan de helling liggen ze voor pampus en ga ik ze in een sukkelgangetje voorbij. Nee, ik stop en zeg: volgens mij hadden we een andere, lager gelegen route moeten volgen. En dan volgt een smoes die goed moet maken waarom ze de helling opgestormd zijn. Niks aan de hand. We lachen met elkaar en hebben plezier. Al moet ik er wat vaker aan denken dat ik geen vijfentwintig meer ben.

Het liep weer anders, sneller dan ik vooraf had gedacht. Zeker als je meerekent dat ik regelmatig kwa snelheid moest afhaken. Om drie uur waren we 6,5 uur en 19 km verder in Osieres. Een mooie wandeling. Soms geweldige uitzichten. Lief van Kylie die steeds omkeek of ik wel volgde.
Vooraf kregen we van een religieuse uit het klooster op de col het dringende advies niet lopend over de berg te gaan. De route is nog onbegaanbaar, dus moet je de weg volgen. Die ligt nog vol sneeuw met muren van 1 à 2 meter sneeuw aan weerszijden. Volgende week beginnen ze de sneeuw van de weg te schuiven.
Veel verse sneeuw ligt op een ijslaag en kan dus lawines veroorzaken. Vooral de weg na de col, de afdaling naar Italië is volstrekt onbetrouwbaar omdat daar helemaal geen verkeer komt.
Ze adviseerde de bus naar Aoste te nemen.
Dus, helaas pindakaas, geen adembenemende uitzichten, gewoon met de bus naar Italië. De hotelbaas in Orsieres, een Oostenrijker adviseerde me gewoon naar Bourg te lopen en van daaruit proberen te liften naar Aoste. Zou dat niet lukken, dan kan ik altijd nog de bus nemen. Dus niet echt een rustdag maar de etappe naar Bourg nemen en daarna zien dat ik in Aoste kom. Dat spijt me vreselijk, maar het is niet anders.