Les Petites Loges

Onderweg naar Silleries, 10 april
Erg lange weg langs een kanaal. Saai met lawaaiige industrie. Veel sportieve mensen en een oud mannetje op de fiets dat bij iedere bekende, en dat zijn er blijkbaar heel veel, stopt.
Het is fris, maar de zon schijnt. Mijn rugzak trekt aan mijn schouders.
De Belgische ex-militair vanochtend aan het ontbijt had het over blessures als gevolg van te snel lopen. Ik hoop dat hij bij mij ongelijk krijgt.
Zonnebril op!
Inderdaad, ik loop door de regio Champagne. Met een hoofdletter. Zoal ik ook een aantal nemen van champagnehuizen zie langskomen waar ik alleen van kan dromen. Het is druk in de wijngaarden. Snoeien doen ze niet veel meer, maar er wordt onkruid weggehaald, geleidedraden gezet en de machines rijden af en aan. Als er niet zoveel wind stond zou het nog leuk zijn ook. Een mooie wandeling door wisselend landschap. Limonade in een bar waar rond dat uur toch drie man aan de Stella zitten!
Maar dan is de zon oneens weg en lijkt er een deken over de streek te vallen. Vanaf een uur nauwelijks meer mensen op straat en tegen drie uur vallen er zelfs wat druppels. Ik kom omstreeks drie uur in Les Petites Loges, een dorp van niets. Geen winkels, geen bar, gemeentehuis potdicht. Zelfs de bakker laat het tot half vijf afweten. Mijn logeeradres is pas om half zes beschikbaar. En nu zie ik pas dat er geen diner is inbegrepen. Het dichtstbijzijnde restaurant is een uur lopen hier vandaan. Een vriendelijke meneer vraagt me of hier de bus naar (onverstaanbaar) vertrekt. Hij heeft warempel niet in de gaten dat ik geen ‘local’ ben. Daarna kletsen we ‘n kwartiertje, maar meneer krijgt het ook koud. Verkleumd koop ik bij de bakker wat brood. Mevrouw is zo lief dat ze koffie voor me maakt.
Dus verhongeren doe ik vanavond niet.
Morgen wat extra kilometers omdat ik nu wel erg ver uit de route zit. Zolang de moraal er nog is, gaat ook die grotere afstand wel lukken.