Reims

Reims, 9 april 2018
Het gaat sneller dan ik vooraf dacht. Komt dat omdat ik te weinig meemaak? Niet spannend genoeg of juist het tegenovergestelde?
Een betrekkelijk eenvoudige route naar Reims. Geen aanduidingen maar af en toe op de kaart kijken.
Ik had een opmerkelijke ontmoeting met een Nederlandse vrachtwagenchauffeur die midden in het veld een lading gedroogde varkensmest had afgeleverd. Hij ging zijn laadbak ontsmetten en die vervolgens iets verderop vullen met graan (veevoeder). Gek hè? Hij haalt voer hier vandaan en levert het afval in de vorm van mest weer terug.
Waar ik onderweg ‘n paar keer aan moest denken. Het afval vind je hier vooral langs de doorgaande wegen op wat afgelegen plekjes. Of gewoon in de berm, uit het autoraampje: de kantonniers weten er wel raad mee. Schuif het maar af op de overheid. Op je buren, je familie, je vrienden dus. Want uiteindelijk betalen zij/wij de rekening toch. Nee dus!
Lambert zei me tijdens de wandeling in Engeland: maak de producent verantwoordelijk voor zijn product van begin tot einde. Dat wordt me hier duidelijk. Niet hier alleen. Langs de hele route word je bedolven onder afval. Er wordt voorgesteld om wanneer je het strand bezoekt drie voorwerpen mee terug te nemen. Afval van een ander meenemen bedoelen ze dan, natuurlijk. Maar begin eens met gewoon je eigen afval in de prullenbak te doen. Liefst gescheiden natuurlijk.
Goed, ik ben in Reims aangekomen. Na een nacht in een hotel (le Centaure) dat de naam niet verdient. Niet lang getreurd. Nu begint de chemin Francigena echt!