Alweer zo warm

Een wandeling langs marmerbewerkers en heel ver weg de zee. De marmergroeven lagen ook nogal uit de richting. Sommige plekken intrigeerden me, daar lagen de marmerplaten opgestapeld en groeide er welig onkruid tussen en overheen. Stoepranden en perkranden van marmer....
De ostello bij de kerk in Caniparola had een complete vloer en trappen van marmer. Erg mooi, maar het heeft ook iets badkamer-achtigs. Alsof het een ‘natte’ ruimte is. Niet mijn smaak zo’n omvangrijke hoeveelheid.

We waren half zeven de deur uit, maar de eerste bar die we vijfhonderd meter verder tegenkwamen was al vanaf 5 (!) uur aan de gang.
Daarna kwam een aantal kilometers langs de via Aurelia. Zo’n vreselijk drukke weg zonder vluchtstrook. Omdat we na een geplande omweg even verkeerd liepen kwamen we na wat toeren op een andere weg uit, die zo mogelijk nóg drukker was. We roken stof, uitlaatgassen, afval maar ook heerlijke bloemengeuren. Hibiscus, anjers, rozen, kamperfoelie. Die mix met de fabrieksgeuren was bijzonder. Naderhand toen we door buitenwijken liepen is het eenvoudig geweldig. Ik zou willen dat onze tuin thuis altijd zo kon geuren.
Eugenio wilde deze keer niet aan de weg van de Franken. Hij zei met heel veel Italiaans dat we kant x of y op moesten. Dus liepen we meer dan mijn boekje voorstelde. Uiteindelijk kwamen we op ons tandvlees bij een bar waar we constateerden dat we nog 1,5 km te gaan hadden. Vlaggen uit en een grote pot bier besteld.