Pavía

15 mei 2018
Zo, ik ben in Pavía. Ik moet even wachten tot de douche vrij is. Dan de was doen en nog even de stad inlopen. Er is een drukke jongeman bijgekomen, Salvatore. Uit de regio Emilia-Romana. Loopt van Grote Sint Bernhard naar Rome. We liggen gevieren op een kamer. (De vierde man, ook Italiaan) heb ik nog niet gezien.
Een keurig verblijf waar het ten strengste verboden is om je slaapzak te gebruiken. Lakens en een kussensloop werden verstrekt.
Onderweg begon het zowaar te regenen. Dat duurde ongeveer een uur. Genoeg om door en door koud te worden. Rond half een zijn we in een uitspanning aan de Ticino gestopt voor iets warms. Kregen we , behalve dat, ook nog op het laatste stuk vanmiddag wat zon.
Pavía is absoluut de moeite waard. Een stad die geschiedenis uitstraalt en tegelijkertijd met een universiteit de 21ste eeuw omarmt. Moderne winkels en werkplaatsjes. Flanerende jongeren en oude mannen op ‘leugenbankjes’. Dat zijn geen echte bankjes zoals je ze zag bij de oude sluizen van Terneuzen of langs de zeedijk in die plaats, maar de terrasjes bij de ‘bars’. Daar zitten mensen gerust anderhalf uur met een leeg espressokopje voor zich.
In de San Michaele vertelde een mevrouw mij vol vuur over de schatten die daar te zien zijn. We stonden voor een restje muurschildering van Maria die de borst geeft aan Jezus. Ik had het even niet in de gaten wat ze bedoelde met Nestlé, maar we kwamen erop uit dat veel vrouwen naar die schildering lopen en bidden om van Nestlé verlost te zijn en hun kindje op de manier van de schildering