Robbio

Een man met noordafrikaans uiterlijk zit zonder te bewegen naar een zeer opgewonden standje op zijn telefoon te kijken en luisteren. In de bar zitten nog vier man naar een leeg koffiekopje te staren en hangt een Chinese mevrouw doelloos achter de bar. Het is zinderend warm.
Ik heb zojuist afscheid genomen van Eugene, een gepensioneerde it’er uit Varese. (42 jaar voor hetzelfde bedrijf gewerkt; hij is nu 60 jaar en sinds november 2017 gepensioneerd) Hij loopt een dorp verder. Ik heb hièr iets geregeld. Ik kon hem nauwelijks bijhouden. Wat een snelheid maakte hij.
Glaasje fris.
“Ach”, zegt de Chinees achter de bar, “bij het station is een pizzeria”.
Blijkt het een restaurant te zijn: “no pizza oggi”.
Ok, dan spaghetti carbonara, water en een karafje rode wijn. Daar loop ik de laatste anderhalve kilometer wel op terug naar het centrum.
Een grote familie zit te eten bij gelegenheid van de verjaardag van Samuele. Dat had ik niet kunnen weten als er niet koeien van zilveren letters waren opgehangen en er een (volle) kadotafel stond.
Na het eten bel ik Anna die binnen vijf minuten op de fiets komt aanrijden. Ze brengt me naar de ostello communale.
“Je bent vandaag alleen”, zegt ze. Daar heb ik geen moeite mee. Ik realiseer me dat ik er dus voor gekozen heb om drie etappes in twee dagen te doen.
Eerlijk gezegd wil ik zo snel mogelijk deze streek verlaten. De Po-vlakte heet het hier. Saai en ongezellig. Hoewel de dorpen vakantie-achting aandoen is het landschap gewoon vervelend/ saai. Kan zijn dat ik nu wat al te negatief doe, maar erg afwisselend is het hier echt niet.
Ik heb goed gegeten. Genoeg voor de rest van de dag. Tegelijk heb ik het gevoel dat ik de ontbijttafel zojuist verlaten heb.
Dan maar de was doen en een wandelingetje door het dorp. Italiaanse dorpen zijn op zondag niet erg innemend. Ze zijn leeg. En hooguit wordt de leegte verstoord door een familie die op bezoek is en luidruchtig meent afscheid te moeten nemen.
Jammer dat er geen sneller internet beschikbaar was vandaag. Dan had ik even met het Haagse kleinkind Kiki kunnen face-timen.

NB in het gidsje wordt gewaarschuwd voor de klokkentoren van het gemeentehuis. Ik slaap er recht onder! Daar had ik overheen gelezen.