Middeleeuws

Meteen al discussie over de route. Maar we kwamen er wel uit: de mijne! Vijf km korter. Moet ik natuurlijk niet verkeerd lopen. Gelukkig kon ik de weg terugvinden naar de route. Zonder al te veel omwegen.

In Colle Val d’Elsa over de markt gelopen. Een zeer levendig schouwspel. En natuurlijk met de lift (!) naar de oude stad op de rots. E had gezegd dat die van na de middeleeuwen was, maar dat had ik verkeerd begrepen. Bovenop de helling ligt een ware middeleeuwse stad. Op een marktdag vrijwel leeg. Dus alle gelegenheid om eens goed rond te kijken.
Monteriggione ziet er mooi uit. Van afstand een ommuurd dorp op een top. Maar dichterbij blijkt het erg klein. Je ziet even af als je de weg oploopt naar de poort, maar daarna wordt dat vochtverlies natuurlijk hersteld op een terras.
In de ostello waren we met tienen. Acht daarvan aten gezamenlijk. Pasta, natuurlijk. De baas had een grote buikfles witte wijn neergezet, wij zorgden voor de pasta met inhoud.
Hoewel ze het vast niet zo bedoelden was de communicatie erg moeilijk. Zes van de acht waren Italianen en hadden er blijkbaar geen enkele behoefte aan om veel (anderstalige) aandacht te geven aan de twee niet-Italianen. Een beetje bot vond ik dat wel. Uiteindelijk zat Steffie, de Zwitserse lerares naast mij en onderhielden we ons in het Duits. Waar de Italianen weer niets van verstonden. Pas toen werd het wat geanimeerder en spraken we van alles door elkaar. Het kon dus wel.
Het werd laat. Gezellig laat.