Autet

22 april
Lopen naar Dampierre. Warm. Door lege velden. Zondagmorgen in Frankrijk is het platteland leeg. Groepjes gaan naar de kerk, de rest zit thuis, binnen.
Onderweg kwam ik door schilderachtige, oude dorpjes waar het lijkt of de tijd 100 jaar stilstond.
Jongens die op een brug proberen een forel te vangen. Iedereen zegt ‘bonjour’ en tegen een pelgrim ‘bon courage’.
Ken je die van de ‘witte busjes’?
In Frankrijk is dat synoniem voor zigeuner. Ze staan vaak in grote aantallen op parkeerplaatsen, en ook trekken ze nogal eens chateau dubbel-assers. Dus toen er vanochtend een wit bestelautootje bij mij aan kwam rijden, steeds langzamer kropen de vooroordelen dichterbij en zette ik me geestelijk schrap.
Het autootje stopte, bonjour, een mevrouw stapte snel uit, liet de deur open staan, liep naar achter, haalde iets uit de auto stopte dat in mijn hand en voordat ik iets had kunnen zeggen over de zojuist ontvangen pain au chocolat, zei mevrouw ‘bon journee’ stapte ze in en reed de auto weer weg. Ik mompelde nog iets als dank, maar dat was meer voor de lucht.
Geweldige ervaring, opnieuw!

Nu in alle rust in chambres d’hôtes. Met zwembad. Vandaag is mogelijk voorlopig de laatste echt zonnige dag. Maar ik heb toch nog effe in dat water kunnen liggen!